Cechy jakimi charakteryzują się sekty.

Sekty nie mają cech jak wszelakie inne wyznania. Sekty mają "swoje" uniwersalne zasady dzięki którym róznią się od innych wyznań :

1. Odrzucają absolutny autorytet Biblii
Sekty odrzucaj autorytet biblii poprzez  skrajne manipulowanie, zniekształcanie i wypaczanie tekstów biblijnych, ma to na celu poparcie swych własnych fałszywych teorii i nauk. Posługują się tekstami Biblii , jednakże służą one nie do wykładu nauki Bożej, lecz jedynie do specyficznych interpretacji lub mistycznych doświadczeń, czy też subiektywnych odczuć przywódców tych grup. Skupiają się nie na prawdzie, ale na dostosowaniu wszystkich tekstów do ich systemu teologicznego i doktrynalnego. Dowolnie zmieniają sens każdego tekstu, który nie przystaje do ich doktryny - kształtują i wykorzystują Biblię. Jeśli Pismo nie pasuje do ich doktryny, alegoryzują sens tekstu lub po prostu podważają jego wiarygodność, mówiąc że jest to błędny fragment.

2. Podają nowe prawdy lub objawienia od Boga
§Przywódcy grupy - wizjonerzy otrzymują je zazwyczaj w snach, za pośrednictwem aniołów czy też innych ponadnaturalnych doświadczeń. Obraz Boga zdecydowanie różny od nakreślonego w Biblii, sekty dodają ludzkie źródło autorytetu utrzymując, że jedynie słuszna interpretacja Biblii proponowana jest przez ich przywódcę lub w łonie ich organizacji (nowa interpretacja Biblii według tłumaczenia czy objawienia ja­kiegoś proroka, mistrza duchowego - guru, którego nauki stawiane są na równi lub wyżej niż Biblia np. "Boska Zasada" Moona) .

§Sekty przeakcentowują  , a czasem podporządkowują doktryny wiary jakiemuś jednemu aspektowi, który w Biblii jest marginalny lub nie­aktualny w Nowym Testamencie (np. zakaz transfuzji krwi u Świad­ków Jehowy), stosują wybiórcze cytaty z Biblii i naginają je do swoich nauk (np. Świadkowie Jehowy). Przedstawiają obok Biblii nowe księgi objawione (np. Joseph Smith - założyciel Mormonów, który twierdzi, że otrzymał od anioła na złotych tablicach Księgę Mormona).

§Osiągnięcie zbawienia, niezależnie od sposo­bu pojmowania go, uwarunkowane jest przyjęciem wiary w nowego "mesjasza", którym jest często przywódca sekty (np. Sai Baba, Moon) i zasad wiary głoszonych przez niego. Mogą one być sprzeczne z księ­gami objawionymi, na które "mesjasz" czy przywódca sekty się powo­łuje (np. "Rodzina" lub inaczej "Dzieci Boże" propagują prostytucję "dla Jezusa" pomimo wyraźnego zakazu Jezusa i nazwania jej w Biblii grzechem). Przywódcy grupy - wizjonerzy otrzymują je zazwyczaj w snach, za pośrednictwem aniołów czy też innych ponadnaturalnych doświadczeń. 

3. Mają nową interpretację Biblii
Księgi, do których odwołują się sekty, kulty i nowe ruchy religijne spełniają bardzo ważną rolę w kształtowaniu i zachowaniu jednolitej doktryny. Są znakiem jedności członków sekty, ich wyróżnikiem, a nawet identyfikatorem społecznym, zawsze jednakże fundamentem, na którym opiera się grupa. Usprawiedliwiają one także odejście od nauki, którą poznało się wcześniej i przyjęło wraz z wychowaniem religijnym. W rzeczywistości jednak księgi te podlegają różnego rodzaju przeróbkom, reinterpretacjom, podda­wane są "nowym tłumaczeniom" (opatrzone dodatkowymi komentarzami, wypaczającymi pierwotny ich sens i znaczenie, stają się księgami nowymi, stanowiącymi zbiór zasadniczych twierdzeń sekty). Egzegeza Pisma Świętego dokonywana przez członków sekt jest prosta strukturalnie, opiera się na schemacie: "dosłowne - niedosłownie (przenośne)". W wypowiedziach często używa się zwrotu: "Jak w starożytnym Izraelu... tak my dzisiaj...", który ma sugerować dosłowność rozumienia słów Biblii, w zdecydowanej większości przypadków, odwołuje się do specyficznej (dziwnej) paralelizacji - wszystkie postacie biblijne, które są bogo­bojne i posłuszne, są odpowiednikami członków sekty, zaś grzesznicy i nieposłuszni reprezentują kościoły i religie - grupy zewnętrzne wobec sekty.

4. Posiadają niebiblijne źródło autorytetu
Wszystkie sekty mają swoje dodatkowe księgi, nauczania, święte pisma lub inne jeszcze ważniejsze od Biblii źródła autorytetu.Biblia może w sekcie nadal stanowić ważną księgę, jeśli jednak cokolwiek w Biblii sprzeczne jest z innymi spisanymi naukami kultu, tekst biblijny zawsze jest odrzucany. Mormoni, na przykład, wierzą, że Biblia jest Słowem Bożym „na tyle, na ile jest właściwie przetłumaczona”. Kto jednak może właściwie interpretować Biblię? Mormoni twierdzą, że tylko oni!Tu właśnie otwierają się drzwi dla Księgi Mormona, Bezcennej Perły, oraz innych ksiąg, używanych w miejsce biblijnej prawdy.Moon twierdzi, że Biblia jest niekompletna - stąd jego książka „Boskie Zasady” niezbędna jest, by móc dostrzec pełnię biblijnego objawienia jak twierdzi.Każda sekta ma swoje pisma, które zmieniają sens i interpretację Biblii.

5. Kulty wyznają innego Jezusa
Każda sekta zwiastuje Jezusa różnego od tego Jedynego, objawionego w Biblii. Ich Jezus jest kimś mniejszym, niż wieczny, wcielony Bóg.Na przykład Świadkowie Jehowy twierdzą, że Jezus nie istniał od zawsze jako wieczny Bóg, ale że został stworzony przez Boga a przed przyjściem na ziemię był archaniołem Michałem.Mormoni głoszą, że Jezus jest jednym z wielu bogów. Został duchowo poczęty w akcie seksualnego zbliżenia pomiędzy Niebiańskim Ojcem a Marią i zrodzony poprzez związek Boga Ojca i matki Jezusa. Lucyfer jest zatem jego duchowym bratem. Cechą wszystkich sekt jest kwestionowanie Jego boskości i wynoszenie Jego człowieczeństwa, nie jest więc Jezus już dłużej w ich naukach Bogiem-Człowiekiem, ale pewnego rodzaju bogiem, choć bardziej - po prostu szczególnym człowiekiem.

6. Odrzucają i atakują ortodoksyjne chrześcijaństwo
Joseph Smith, założyciel ruchu Mormonów, stwierdził, że Bóg powiedział mu, że kościoły chrześcijańskie jego czasów „wszystkie są złe, a wszystkie ich doktryny są wstrętne w Jego oczach, wszyscy ich nauczyciele są oszustami”. Dla sekt, prawdziwe, szczere chrześcijaństwo jest wrogiem ich grupy, dlatego atakują je i usiłują podważyć autorytet ortodoksyjnego kościoła.W rzeczywistości boją się oni zbadania i konfrontacji ich kłamstw w świetle biblijnej prawdy, a ich lęk przejawia się w agresywnych atakach, wymierzonych w chrześcijaństwo.

7. Doktryna dotycząca dni ostatecznych stanowi zazwyczaj centrum
Są oni jedyną grupą, wypełniającą prawdę, długo zaniedbywaną i lekceważoną przez tradycyjne kościoły. Eschatologia zawsze stanowiła fascynujący temat, zarówno dla chrześcijan, jak i niechrześcijan. Wiele kultów posiada rozwiniętą, obszerną literaturę i nauczanie o czasach ostatecznych, w którym podkreślają, że jedynie oni mają właściwy wgląd w przyszłe wydarzenia. Świadkowie Jehowy na przykład wielokrotnie przepowiadali koniec świata. Miał on nastąpić w 1914 roku. Wraz z początkiem I-ej wojny światowej wydawało się, że ich proroctwo wypełnia się i wielu ludzi wówczas zainteresowało się ich nauką. Koniec jednak nie nadszedł i wielu wkrótce potem opuściło szeregi organizacji. Częstokroć zapowiadali oni koniec świata, ale ich proroctwa zawsze okazywały się fałszywe. Jednakże temat Czasów Ostatecznych nadal stanowi bardzo istotny element ich nauczania.

8. Podkreślanie szczególnie znaczącej roli proroctw
Proroctwami posługują się one w nauczaniu, a nawet w dokonywaniu zmian w swych systemach doktrynalnych. Używają ich także do wywierania znaczącego wpływu na swych wyznawców. Ciekawe, że 5M 13:1-5 mówi nam, że fałszywe proroctwa pojawią się, gdyż„to Pan, wasz Bóg, wystawia was na próbę, aby poznać, czy miłujecie Pana, Boga waszego, z całego serca swego i z całej duszy swojej”. A zatem fałszywi prorocy na pewno nadejdą. Jednakże Nowy Testament uczy nas: „Nie każdemu duchowi wierzcie, lecz badajcie duchy, czy są z Boga, gdyż wielu fałszywych proroków wyszło na ten świat” (l J 4:1). Fałszywi prorocy wydają się więc być normalnym zjawiskiem w naszym świecie, jednakże my wzywani jesteśmy do biblijnego sprawdzania każdego proroctwa i proroka - jeśli bowiem nie jest od Boga, powinniśmy to wyraźnie nazwać. Niektóre kulty posuwają się aż do „proroctw” głoszących, że każdy, kto opuści szeregi ich wspólnoty, niechybnie umrze.

9. Fałszywe proroctwo
Liderzy ci bowiem wierzą, że otrzymali boskie powołanie i namaszczenie, aby wygłaszać śmiałe przepowiednie, dotyczące przyszłych wydarzeń. Biblia mówi, że każdy, kogo proroctwo nie spełniło się, jest fałszywym prorokiem. Każdy kult jednakże ma zwyczaj udzielania absolutorium swym prorokom i wyjaśniania ich pomyłek. Świadkowie Jehowy ustanowili na przykład swoisty rekord w fałszywym prorokowaniu: wszystkie rządy miały zostać obalone i rozproszone w 1914 roku. W tym samym roku miało zostać ustanowione na ziemi Królestwo Boże w całej swej pełni. Z końcem 1914 roku ostatni członek ciała Chrystusa na ziemi miał chwalebnie połączyć się z głową. W 1967 roku Herbert Armstrong z Worldwide Church of God zapowiadał, że w ciągu najbliższych 4-5 lat miliony ludzi na ziemi zginą na skutek klęsk suszy, głodu, chorób, rozmaitych epidemii itd. Nic takiego nigdy się nie wydarzyło.

10. Autorytet kapłański
Lider ma możliwość nieograniczonej ingerencji w życie członków.Jego decyzje są zawsze obowiąujące ,jest postrzegany jako nieomylny. Sam nie musiprzed nikim odpowiadać za swe czyny.Czasem przypisuje się liderowi moce nadludzkie. Każda próbakwestionowania czy zadawanie krytycznych pytań jest określaneprzez członków grupy jako: „prześladowanie”. Lider ma zawszerację , jest w posiadaniu wyłącznej prawdy , nikt więc nie ma prawa do krytyki.

11. Wewnętrzne tajemnice
Małe dzieci przez lata przetrzymywane pod ziemią bez dostępu do dziennego światła ­ światpoznaje nowe szczegóły z życia członków tajemniczej sekty, jaką odkryto w rosyjskim Kazaniu.Na jej czele stoi 83­letni islamista podający się za proroka. Dziś w programie Polska i Światrelacja jednego z tych, którzy uwierzyli w jego nauki.

12. Kulty są wyjątkowe!
To przede wszystkim kompletna izolacja zwerbowanych do sekty od rodziny idotychczasowego towarzystwato także oddziaływanie za pomocą rytuałów (tańce, stroje,kadzidełka, monotonne śpiewy), które wprowadzają w trans, wzmacniają poczuciebezpieczeństwa i przekonanie o przynależności do grupy: ponadto posługiwanie się hermetycznym językiem (żyjesz we wspólnocie, w rodzinie, wśród braci i sióstr, a przywódca grupy jest twoim ojcem, mesjaszem,prorokiem)kolejnym elementem techniki zniewalania jest systematyczne odmawianie „modlitewek” z jednoczesnym potępianiem „błędów” dotychczasowego życia i składaniem obietnic o porzuceniu go wreszcie propagowanie bezgranicznej wiary w zasady nowej nauki, których nie można podważyć.

Dławienie indywidualności:

Ponieważ w sektach nie ma miejsca dla buntowników, większa część procesu kształcenia, szczególnie nowicjuszy, skierowana jest na dławienie indywidualności. Członkowie wyrzekają się odpowiedzialności osobistej i oddają się bez reszty w ręce swych przełożonych. Nie ma miejsca dla swobody myśli, różnic interpretacyjnych lub niezależności postępowania.

Ścisła dyscyplina:

Ścisła dyscyplina przyjmuje formę kontroli nad niemal wszystkimi aspektami życia członków, tak, że mają oni mało czasu na cokolwiek innego niż działalność w sekcie.

13. Większość kultów cechuje zdogmatyzowanie ich wiary:
Dzieje się to nawet wtedy, jeśli czasem w ich teologicznym systemie zachodzą zmiany. Są oni skrajnie nietolerancyjni w kwestiach wszelkich odchyleń od przyjętego u nich sposobu nauczania i stylu życia. Są oni uprzedzeni, uparci i negatywnie nastawieni do każdej sugestii zmiany ze strony członków wspólnoty. Każda taka propozycja jest odrzucana i tłumiona. Jednakże jest pewien wyjątek: ich nauczanie i styl życia mogą niemal w momencie ulegać zmianie pod wpływem ich przywódców (jednakże jedynie liderzy mogą inicjować takie przemiany). Świadkowie Jehowy twierdzili na przykład,że nie wolno wyrażać zgody na transfuzję krwi. Wielu Świadków Jehowy przypłaciło życiem swoją lojalność temu dogmatowi. Jednakże po wielu procesach sądowych przeciwko organizacji w 1974 doktryna ta została zmieniona, dopuszczając możliwość przetoczenia krwi. Ich dogmatyzm jest bardzo sztywny, ale w obliczu potrzeb okazuje się elastyczny.

14. Zbawienie bezpośrednio wiąże się z osobą założyciela grupy lub jego następców:
Zdarza się to nawet, jeśli oni sami nie czynili w tej kwestii żadnych zobowiązujących stwierdzeń. Zbawienie nie jest więc związane z relacją pomiędzy człowiekiem a Bogiem, przez Jezusa Chrystusa, ale z podporządkowaniem się zasadom, głoszonym przez przywódców i z członkostwem we wspólnocie. Kościół Zjednoczeniowy na przykład nigdy nie podkreśla, że Moon jest drugim mesjaszem, choć zarazem mówią, że bez jego krwi nie będziemy zbawieni. Wymaga się więc od wyznawców całkowitego posłuszeństwa wobec swego lidera.

15. Często koncentrują się na sprawach mało istotnych:
Pobocznym względnie tematom przypisują centralne znaczenie w ich wierze i praktykach. Wielokrotnie zewnętrzne praktyki podkreślane są jako wyrażające wewnętrzną wiarę i postawy. Na przykład społeczności ruchu „Tylko Jezus” (Jesus Only) w szczególny sposób akcentują słowa, wypowiadane przy chrzcie - zamiast rzeczywistego upamiętania i szczerego powierzenia swego życia Bogu. Jeśli przy chrzcie wypowiedziane zostają niewłaściwe słowa, jest on nieważny i dana osoba musi zostać powtórnie ochrzczona. Detale przerastają prawdziwą, uczciwą duchową przemianę w życiu człowieka.

16. Silne, scentralizowane i autorytatywne przywództwo i organizacja:
Lider posiada stały dostęp do Boga i może dyktować zasady wiary i zachowania według swego uznania. Na przykład kościół Moona posiada bardzo skoncentrowane i silne przywództwo, podobnie jak International Way lub Worldwide Church of God. Wyznawcy są całkowicie podporządkowani przywódcy, a podtrzymywanie i trwałość struktur organizacyjnych sterowana jest centralnie. Nikt nie może się temu sprzeciwić! Ciekawe, że gdy lider umiera, sukcesję po nim przejmują często nowe, równie niezachwiane, autorytety.

17. Posługują się dwuznacznym językiem:
Mormoni publicznie nazywają siebie chrześcijanami, podważają jednak fundamenty chrześcijańskiej wiary. Termin „zbawienie” co innego oznacza w ortodoksyjnych społecznościach chrześcijańskich, a co innego w terminologii kultów. Mormoni twierdzą, że wierzą w Jezusa Chrystusa jako Syna Bożego, jednak ich doktryna redefiniuje Jego osobę inaczej.

18. Brak zainteresowania logiczną spójnością nauki:
Potrafią bez trudu wierzyć we wzajemnie wykluczające się dogmaty. Gdy im to wskazać, mówią, że nie uzyskaliśmy jeszcze „oświecenia” i wciąż pozostają zamknięci na prawdziwe objawienie Boga. Mormoni twierdzą, że zbawienie pochodzi z łaski, a nie z uczynków; jednakże cała ich nauki konsekwentnie uczą, że jest to łaska plus uczynki!

19. Cechuje ich wysoce zdyscyplinowany styl życia
Mają oni rygorystyczne obowiązkowe zasady, regulujące każdy aspekt ich życia. Konieczne jest upodobnienie się do grupy, a każdy, kto się temu sprzeciwia, jest otwarcie i stanowczo upominany lub karany.

20. Ich teologia i doktryny są zmienne
Kulty mają potężny rdzeń „niezmiennych” doktryn. Wszystko jednak od czasu do czasu może ulec zmianie, jeśli tylko mogłoby to być korzystne. Świadkowie Jehowy na przykład początkowo wierzyli, że szczepionki są grzechem i nie przyjmowali ich. Zmieniali wielokrotnie datę końca świata, ponieważ każda kolejna ich przepowiednia okazywała się fałszywa.

21. Prawdziwa pobożność i duchowy wzrost rzadko są ich celem!
W samej rzeczy podporządkowanie się działaniom grupy i systemowi wierzeń staje się kwestią kluczową. Wzrost jest dla nich ślepym posłuszeństwem bez żadnych wątpliwości czy własnego zdania i kwestionowania poglądów i nauk, głoszonych przez lidera

22. Moralność jest poza centrum zainteresowania kultów
Gdziekolwiek zniekształcana jest Biblia, zawsze prowadzi to do moralnego upadku przywódców i wyznawców kultów

23. Założyciel zazwyczaj jest osobą niemoralną lub nieetyczną
Badając liczne kulty, zwróć uwagę, że większość ich przywódców popadła w rozmaite niemoralne związki (heteroseksualne lub homoseksualne); czasem wplątali się jakiś rodzaj praktyk magicznych, okultystycznych lub mistycznych, parapsychologicznych, itd